zondag 13 april 2014

Waar je werk is, is je vaderland...

Mijn ouders zijn vanuit Brabant in de zestiger jaren naar de Noordoostpolder "geƫmigreerd". Waar je werk is, is je vaderland. En zo werkten en leefden ze in Emmeloord nog lang en gelukkig.
Zelf heb ik in mijn studententijd gewoond in Den Haag maar wilde ik toch graag gaan werken in mijn Polder. Zo is het gegaan en zo zal het altijd blijven gaan.

Met grenzen die open zijn, willen veel mensen in Nederland gaan werken. En ik geef ze geen ongelijk! In mijn ogen is iedereen welkom. Wanneer je net als ik al wat van de wereld hebt gezien, snap je die keuze voor het veilige Nederland.  Helaas weet ik dat veel landgenoten hier heel anders over denken. Zo ook een aantal vrienden van mij. Zij verrasten mij met zeer discriminerende uitspraken en dat terwijl ze geen persoonlijke ervaringen hadden...

Tuurlijk ik lees ook de krant en zie het journaal, maar relativeer ik dan te veel? Of sluit ik te makkelijk mijn ogen? Ik was behoorlijk van mijn stuk en heb lang moeten nadenken over mijn eigen vooroordelen. En dat heeft mijn doen besluiten een verhaal te schrijven over Marokkanen. Want die komen er helaas wel erg slecht af...

Lees hier mijn verhaal wat tevens een inzending is voor een schrijfwedstrijd. 1 Mei weet ik of ik de reis naar Marokko gewonnen heb en eigenlijk zou dan niet ik, maar  juist een van mijn vrienden moeten gaan.....

 
Riad Kohl te Marrakesh, februari 2014

Geen opmerkingen:

Een reactie posten